گفت‌وگوی مدیرعامل شرکت افق تأمین انرژی طوس با روزنامه عصر اقتصاد
به گزارش روابط عمومی شرکت افق تأمین انرژی طوس به نقل از روزنامه «عصر اقتصاد»، وابستگی سنگین برق کشور به گاز، تهدیدی است که دیر یا زود پایداری اقتصادی ایران را نشانه می‌گیرد. مدیرعامل شرکت افق تأمین انرژی طوس نیز در این زمینه معتقد است که راه برون‌رفت از این وضعیت، نه در هجوم هیجانی به طرح‌های مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر است و نه در تعصب‌ورزی به تداوم استفاده از سوخت‌های فسیلی، بلکه بهتر است به سراغ رویکردی ترکیبی با هدف تنوع‌بخشی به سبد انرژی رفت. شرکت افق تأمین طوس مالک بیش از ۹۹ درصد سهام نیروگاه 600 مگاواتی طوس است و این نیروگاه ۱۸ درصد برق استان خراسان رضوی را تأمین می‌کند.
صادق صالحی مدیرعامل شرکت افق تأمین انرژی طوس در گفت‌وگو با گروه انرژی روزنامه «عصر اقتصاد» در حاشیه هفتمین کنفرانس نیروگاههای خورشیدی در پژوهشگاه نیرو، با تأکید بر «نگاه سبدی» در حوزه انرژی بدین نکته اشاره کرد که تنها راه برون‌رفت از بحران انرژی، حرکت هم‌زمان در مسیر توسعه نیروگاههای حرارتی، خورشیدی، بادی و برق‌آبی است؛ رویکردی که او از آن به عنوان نسخه نجات‌بخش صنعت برق و پیش‌شرط رشد پایدار اقتصاد یاد می‌کند. صالحی در این گفت‌وگو همچنین از افزایش ظرفیت نیروگاههای حرارتی شستا تا ۲۴۰۰ مگاوات، آغاز احداث نیروگاه خورشیدی هزار مگاواتی و تأمین مالی داخلی پروژه‌ها سخن گفت و هشدار داد که «بدون توازن در تولید، رشد اقتصادی هشت‌درصدی فقط روی کاغذ می‌ماند.»
تنوع‌بخشی به سبد انرژی، البته امری است که به‌خصوص در شرایطی که مصرف برق کشور رکوردهای تازه‌ای را ثبت می‌کند و فاصله میان رشد تقاضا و ظرفیت تولید هر سال بیشتر می‌شود، دوباره در مرکز توجه صاحبنظران قرار گرفته است. ایران هنوز بیش از ۸۰ درصد برق خود را از گاز تأمین می‌کند و این وابستگی، ریشه بسیاری از ناترازی‌ها و خاموشی‌های دوره‌ای است.
چرا تنوع در سبد انرژی کشور را ضروری می‌دانید و ریشه ناترازی برق را در چه می‌بینید؟
حدود ۸۳ درصد سبد انرژی کشور به گاز وابسته است. این عدد به زبان ساده یعنی در صورت افت تولید گاز، شبکه برق نیز بی‌ثبات می‌شود. برای پایداری انرژی و رشد اقتصادی پایدار باید این وابستگی شکسته شود و سهم انرژی‌های تجدیدپذیر افزایش یابد. بدون این تنوع، هر تصمیم کوتاه‌مدت می‌تواند کل سیستم را از توازن خارج کند.
از منظر کلان، آینده صنعت برق را چگونه می‌بینید؟
صنعت برق هم زیربنای توسعه است و هم شاخص پایداری اقتصاد اما صنعت برق ایران اکنون در نقطه‌ای قرار دارد که بدون بازطراحی، رشد اقتصادی هدف‌گذاری‌شده محقق نخواهد شد. اگر بخواهیم رشد هشت درصدی را تجربه کنیم، تولید گاز باید تا سال ۱۴۱۰، حداقل ۲۰ درصد افزایش یابد و به موازات آن، ظرفیت تولید برق نیز ارتقا پیدا کند.
چه نگاهی باید از سوی حاکمیت نسبت به انرژی‌های نو وجود داشته باشد؟
نه باید با نگاه هیجانی به سراغ انرژی خورشیدی رفت و نه باید نسبت به آن بی‌تفاوت بود. مسیر درست، توسعه «سبدی» است؛ یعنی هم‌افزایی میان انرژی‌های حرارتی، خورشیدی، بادی و برق‌آبی. فقط در سایه این نگاه می‌توان افق‌های ۱۴۱۰ و ۱۴۲۰ را اطمینان‌بخش دید.
در این چارچوب، رویکرد شما در نیروگاه طوس و هلدینگ شستا چیست؟
در شستا انرژی را یک سبد متنوع می‌دانیم. اکنون ۲۴۰۰ مگاوات نیروگاه حرارتی در مدار داریم و دو هزار مگاوات دیگر نیز در حال احداث است تا برق صنایع گروه را تأمین کند. فعالیت ما البته فقط به حوزه حرارتی محدود نیست و توسعه در حوزه‌های خورشیدی، بادی، ترکیبی و برق‌آبی را هم آغاز کرده‌ایم تا توازن واقعی برقرار شود.
وضعیت پروژه‌های تجدیدپذیر شما در حال حاضر چگونه است؟
نیروگاه خورشیدی طوس با ظرفیت هدف‌گذاری‌شده 80 مگاوات تا پایان سال ۱۴۰۷ وارد مدار می‌شود. در شرکت مهندسی پارس نیز طراحی و مشاوره برای احداث حدود هزار مگاوات نیروگاه خورشیدی در جریان است. علاوه بر این، تا سال ۱۴۰۷، نیروگاه برق‌آبی قم‌رود با ظرفیت تقریبی ۵۷ مگاوات به بهره‌برداری خواهد رسید.
این مسیر چقدر با اهداف کلان کشور هم‌راستا است؟
براساس شاخص‌های جهانی، دست‌کم ۲۰ درصد برق کشور باید از منابع تجدیدپذیر تأمین شود که نیمی از آن می‌تواند خورشیدی باشد. ما دقیقاً در همین مسیر حرکت می‌کنیم. تاکنون برای ۱۰۰ مگاوات انرژی تجدیدپذیر، برنامه‌ریزی قطعی انجام شده و امکان افزایش آن تا هزار مگاوات نیز فراهم است.
تأمین مالی این طرح‌ها از چه مسیری انجام می‌شود؟
بخش عمده منابع مالی از داخل مجموعه شستا تأمین می‌شود، زیرا ما هم تولیدکننده و هم مصرف‌کننده بزرگ برق هستیم و بازگشت سرمایه از شبکه داخلی تضمین‌شده است. در برخی پروژه‌ها نیز با بخش خصوصی همکاری داریم تا سرعت احداث افزایش یابد.
جمع‌بندی شما از آینده صنعت برق و مسیر سیاست‌گذاری انرژی چیست؟
آینده‌نگری باید جای تصمیم‌های مقطعی را بگیرد. انرژی خورشیدی می‌تواند ناترازی برق روز را حل کند، اما برای پیک شب نیاز به منابع مکمل داریم. سیاست‌گذاری در حوزه انرژی باید علمی، ترکیبی و متوازن باشد. در غیر این صورت، اقتصاد انرژی کشور در چرخه نوسان باقی می‌ماند.